مسابقات ۲۰۱۰ کشتی فرنگی قهرمانی جهان: <br> نعمت پور هفتم هم می‌شد ایران روی سکو بود

رده‌بندی تیمی مسابقات به گونه‌ای است که فقط روس‌ها توانسته‌اند در حاشیه امنیت قرار بگیرند و فاصله بقیه تیم‌ها بسیار نزدیک است. چه بسا اگر طالب نعمت‌پور به قرعه حریف اسرائیلی نمی‌خورد، آرایش تیم‌های بالای جدول نیز به کلی تغییر می‌کرد.

رده بندی تیمی:

۱- روسيه ۴۶ امتياز

۲- تركيه ۳۲ امتياز

۳- آذربايجان ۳۶ امتياز

۴- ارمنستان ۲۶ امتياز

۵- كوبا ۲۴ امتياز

۶- بلغارستان ۲۴ امتياز

۷- قزاقستان ۲۴ امتياز

۸- ايران ۲۲ امتياز

۹- کره جنوبی ۲۰ امتیاز

۱۰- ژاپن ۱۵ امتياز.

بررسی اوزان هفتگانه و کارنامه ملی‌پوشان ایران، در زیر آمده است:

وزن اول – حمید سوریان

کارشناسان دنیای کشتی او را اعجوبه این رشته ورزشی می‌دانند. کسی که با ریزه‌کاری های خلاقانه‌اش، ساختار فن کنده فرنگی را تغییر داده و هنگامی که حریفان را لیفت می‌کند، آنها نمی‌توانند متوجه شوند از سمت راست یا چپ، یا حتی از روبرو یا از پشت، تابانده خواهند شد! به همین خاطر از هرگونه بدلکاری یا بکار بستن تمهیدات دفاعی باز می‌مانند. سوریان در مسکو، برای پنجمین بار روی سکوی قهرمانی جهان ایستاد.

نظیر مانکی‌یف از روسیه که در المپیک پکن بر سوریان غلبه کرده بود، این بار مغلوب حریف کره‌ای شد و فرنگی کار کره‌ای هم در فینال به سوریان باخت.

سوریان حالا در ویترین افتخاراتش فقط طلای المپیک را کم دارد. همان چیزی که بلافاصله پس از پایین‌آمدن از سکوی قهرمانی، وعده‌اش را به خبرنگارانی که احاطه‌اش کرده بودند، داد.

وزن دوم - امید نوروزی

وقتی امید نوروزی در دور دوم موفق شد زائور کورماگومدوف از روسیه را مقابل دیدگان هزاران روس حاضر در سالن شکست دهد، کمتر کسی تصور می‌کرد که این پیروزی، پایان کار فرنگی‌کار خوش‌استیل شیرازی باشد.

امید در گام بعدی به حریف کره جنوبی باخت تا قهرمان جام جهانی، در مسابقات جهانی ناکام ماند. پیروزی بر رقیب آسیایی کافی بود تا او مدال برنزش را مسجل کند. امید سال ۲۰۰۹ هم در "هرنینگ"، در مبارزه‌ای که بحث داوری نیز داشت، به رقیب گرجستانی باخت تا با احتساب سال جاری، برای دومین سال پیاپی از کسب مدال جهانی باز بماند.

مدال طلای این وزن نصیب حسن علی‌يف (آذربايجان) شد. ماتسوموتو از ژاپن هم با ایستادن روی سکوی دوم، برای امید نوروزی در بازی‌های آسیایی گوانگ ژو خط و نشان کشید.

وزن سوم – سعید عبدولی

فرنگی‌کار اندیمشکی تیم ملی ایران از بخت‌های اصلی این مسابقات بود. او سابقه کسب دو مدال طلای جوانان جهان، قهرمانی آسیا و قهرمانی جام جهانی را داشت. ضمن این که ستاره مسابقات جام جهانی هم شناخته شده بود.

عبدولی در مسکو ناباورانه مغلوب تاماش لورینچ از مجارستان که گربه‌سیاه فرنگی کاران ایرانی است، شد. این فرنگی‌کار مجار، سال ۲۰۰۷ هم علی محمدی را در آستانه کسب مدال جهانی در باکو، با ضربه فنی مغلوب کرده بود.

مدال طلای این وزن به آمباكو واچادزه (روسيه) رسید. این تنها مدال طلای میزبان مسابقات بود. او در فینال بر آرمن واردانيان (اوكراين) غلبه کرد. استیو گینو از فرانسه که در المپیک پکن طلا گرفته بود، در مسکو به مقام پنجمی بسنده کرد.

وزن چهارم – مهدی محمدی

یک ناکامی دیگر در کارنامه مهدی محمدی ثبت شد. او پس از سوریان با تجربه‌ترین عضو در ترکیب ایران محسوب می‌شد. اما محمدی پس از ناکامی در مسابقات جهانی ۲۰۰۵ بوداپست و ۲۰۰۷ باکو، در رقابت‌های سال ۲۰۱۰ هم نصیبی از مدال‌ها نبرد.

اگرچه در سال ۲۰۰۷، این قرعه اسرائیل بود که منجر به حذف او از گردونه مسابقات شد، اما این بار، كازاكويچ از ليتوانی سد راهش شد.

در این وزن، سلجوق جبی از ترکیه مدافع عنوان قهرمانی بود و با شایستگی از طلای سال گذشته‌اش دفاع کرد. او کار نسبتاً ساده‌تری نسبت به پارسال پیش رو داشت. زیرا مارک اوورگارد مادسن نایب‌قهرمان و فرشاد علیزاده، برنده مدال برنز پارسال از دانمارک و ایران، هر دو به خاطر مصدومیت از حضور در رقابت‌ها بازماندند.

وزن پنجم – طالب نعمت پور

طی سال گذشته کارنامه ایده‌آلی از خودش به جا گذاشته بود. او موفق شد مدعیانی مثل داود عابدین زاده و داود اخباری را کنار بزند و مهم‌تر از آن، نظر کادر فنی تیم ملی برای کنار گذاشتن حبیب اخلاقی، برنده مدال برنز مسابقات جهانی ۲۰۰۹ را جلب کند.

عملکرد نعمت پور به قدری موفقیت‌آمیز بود که که سامان طهماسبی، دارنده دو مدال برنز جهان در این وزن، را وادار به تغییر تابعیت کرد. زیرا او دیگر شانسی برای ملی‌پوش‌شدن خودش در ایران متصور نبود.

اما قرعه‌کشی مسابقات جهانی مسکو، سقف رویاهای این جوان لرستانی را فرو ریخت. او و حریف اسرائیلی باید با هم کشتی می‌گرفتند اما مطابق قوانین جمهوری اسلامی ایران، نعمت پور حق رفتن به روی تشک مسابقه را نداشت. محمد بنا، سرمربی تیم ملی کشتی فرنگی، به روزنامه ورزشی گل گفته است، نعمت پور بعد از وزن‌کشی، از فرط ناراحتی تا صبح گریه کرد و آرام نگرفت.

اگر نعمت پور کشتی می‌گرفت و قهرمان می‌شد، ایران به جای ترکیه دوم می‌شد. اما اگر قهرمان نمی‌شد و در رده هفتم مشترک هم می‌ایستاد، ایران به جای آذربایجان در رده سوم جهان قرار می‌گرفت.

حریف اسرائیلی پس از کسب پیروزی بدون مبارزه مقابل نعمت پور، مقابل حریف روس شکست خورد تا از دور مسابقات حذف شود. مدال طلای این وزن نصیب هریستو مارینوف از بلغارستان شد.

وزن پنجم – امیرعلی اکبری

جوان اول کشتی ایران در این مسابقات امیرعلی اکبری بود. او که به زعم کارشناسان کشتی در سخت‌ترین گروه ممکن قرار گرفته بود، موفق شد یکی پس از دیگری مدعیان این وزن را کنار بزند و روی سکوی برتر بایستد.

کار بزرگ علی اکبری، برتری مقابل اصلانبک خوشتوف، قهرمان المپیک پکن از روسیه و عضو باشگاه گلادیاتور نالچیک بود. علی اکبری که مدال طلای جوانان جهان و طلای بزرگسالان آسیا را دارد، پس از مرحوم فیروز علی زاده، حسن رنگرز و حمید سوریان، چهارمین ایرانی است که روی سکوی شماره یک کشتی فرنگی جهان قرار می‌گیرد.

یکی از عوامل اصلی موفقیت این جوان اهل آذربایجان شرقی، رقابت نفس‌گیر داخلی‌اش با بابک قربانی بود که دردسری شیرین برای محمد بنا محسوب می‌شد. به نحوی که چه بسا اگر قربانی هم دوبنده تیم ملی را به تن می‌کرد، می‌توانست مدال طلا را به گردن بیاویزد.

وزن هفتم – محمد قربانی

سال گذشته مسعود هاشم زاده نتوانست رضایت محمد بنا را جلب کند و حذف او از مسابقات جهانی، تیم ایران را از ایستادن روی سکوی شماره یک جهان محروم کرد. همان موضوع منجر به کدورت بنا از هاشم زاده شد که تا امروز نیز ادامه دارد.

اما در رقابت های سال ۲۰۱۰ هم فرنگی‌کار ایران ضعیف‌تر از حد انتظار ظاهر شد و فقط با یک کشتی به جمع حذف‌شدگان پیوست. نه تنها محمد قربانی هیچ امتیازی کسب نکرد که فرد پیروز مقابل او از بلاروس نیز جایی در جمع ۱۰ نفر برتر این وزن پیدا نکرد.

مدال طلای فوق سنگین نصیب میخان لوپز از کوبا شد. این غول بی‌رقیب کشتی فرنگی جهان، در سال‌های ۲۰۰۵ ، ۲۰۰۷ و ۲۰۰۹ نیز قهرمان شده بود و در المپیک پکن نیز روی سکوی قهرمانی ایستاده بود. او از فینال مسابقات جهانی ۲۰۰۶ تا امروز، در هیچ مسابقه‌ای شکست نخورده است.

مهدی رستم‌پور
تحریریه: پارسا بیات