50 sene sonra Dünya: Çocuklar çizdi

Samuel 10 yaşında ve iklim değişikliğinin gezegenimiz üzerindeki etkisi sorulduğunda çok net bir yanıtı var: Su seviyesi öylesine yükselecek ki, deniz kenarında yaşayanlar hayatta kalabilmek için yardım dilenecekler. Peki sular neden yükseliyor? "Aşırı kirlilikten dolayı" diyor.

Yedi yaşındaki Daniel güneşi izlemekten keyif alıyor ama 50 sene sonra bize en yakın yıldızı izleyip izleyemeyeceğini de merak ediyor. Gündoğumlarının ve batımlarının güzelliğine ve gözalıcı renklerine etki edecek kadar büyük bir değişim yaşanmamasını umuyor. Ebeveynlerini evde geri dönüşüm için sürekli teşvik ediyor. Ne de olsa kendi geleceği söz konusu.

Yakın gelecekte uçan arabalar bugünküler kadar çevreyi kirletiyor olacak, gökyüzü hava kirliliğinden dolayı mavi rengini kaybedecek, insanlık doğanın önemini tamamen unutacak ve hatta son ağaçlar kesilecek. Her şeyin ötesinde kuraklıklar öylesine kötü bir hâl alacak ki bazı bölgelerde gemiler karaya oturacak. Ve 10 yaşındaki Paloma'ya göre bütün bunlar 50 değil, sadece 15 yıl sonra gerçekleşecek.

Yedi yaşındaki Emma geçen aylarda gezdiği Güneydoğu Asya'yı çok sevmiş. Ancak "çok sıcaktı" diyor. Annesinden öğrendiğine göre küresel sıcaklıklar her sene artıyormuş. Dolayısıyla gezegenin geleceğini şu şekilde hayal etmesi hiç de şaşırtıcı değil: Güneş neredeyse yanıp kül olacak ve insanlar roketlerle Dünya'yı terketmek zorunda kalacak.

On iki yaşındaki Linus başka bir gezegende, aslında tam olarak Mars'ta bir yaşam hayal ediyor. 50 yıl içinde Dünya'ya öylesine bir kaos hâkim olacak ki, yaşamak için daha iyi yerler arayacağız. Ancak orada bile, dersimizi almamış bir şekilde başka bir tüketimin ve yıkımın izlerini bırakacağız. Geleceğe dair pek umudun yok mu Linus? "Yani, buna hâlâ engel olabiliriz!"

On iki yaşındaki Yann'a göre gelecekte doğa yerine teknoloji hayatlarımız üzerinde baskın güç olacak. Ancak bu illa kötü bir şey olmak zorunda değil, çünkü en ileri teknolojiye ve birçok uçan nesneye sahip olacağız. İşte gezegenimiz bundan 50 yıl sonra bu şekilde gözükecek: Devrim yaratan makinalarla dolu fütüristik bir kentleşme.

Altı yaşındaki Astrid'in Dünya hakkında çok soyut bir fikri var. Nehirlerin ve havanın aktığı bir yerde insanların sürekli olarak aynı şeyin tehdidi altında olması: Kocaman bir karbon "el izi". Astrid bu kavramı okulda duymuş: "El izi" ne kadar büyükse, üzerimizdeki etkisi aynı oranda büyük olacak.

Küçük sanatçılarımız kimi zaman yaptıkları resimleri net bir şekilde anlatmaya yanaşmıyorlar. Bu örnekte 10 yaşındaki Miguel bize iki seçenek sunuyor: Resimdeki robot yok edici iklim değişikliğini simgeliyor. Buna göre kaderimiz belli. Diğer bir yoruma göre robot, kontrolden çıkan ve insanlardan daha güçlü hale gelen yapay zekayı temsil ediyor. Her iki durumda da harekete geçme zamanı geldi!

Yedi yaşındaki Judith, konu gelecekten bahsetmeye gelince çok ciddi bir hale bürünüyor ve 2067 yılına kadar, evcil hayvanlarımızla birlikte hepimizin ölmüş olabileceğine dikkat çekiyor. Yarım asır içinde neredeyse hiç kimse gezegenin yok oluşundan canlı çıkamayacak ve uzaylılar için Dünya'yı ele geçirme fırsatı doğacak. Ne var ki Judith çok kıymetli kaynaklarımızı korumayı şimdiden tercih ediyor.